Helaas begon de hartslag van mijn zoontje te dippen
Op 25-02 werd ik om 16 uur ingeleid omdat ik ondertussen 41+3 was en mij lichamelijk niet super fit meer voelde. Middels de ballon die ingebracht werd zou ik hopelijk de volgende morgen genoeg ontsluiting hebben om de vliezen te breken. Al gauw na het inbrengen van de ballon kreeg ik af en toe een kramp, ik dacht alleen van; ja ja het zal wel. Ik ben met mijn man nog even wat gaan eten in de ziekenhuis kantine en vervolgens terug gegaan naar de suite. Mijn man zou eigenlijk naar huis gaan aangezien er toch geen actie ondernomen zou worden tot die volgende ochtend.
Eenmaal op de kamer rond 20.00 uur hebben we toch maar even een weeëntimer gedownload en bleek ik ineens om de 5 minuten weeën te hebben! Om half 9 hoorde ik een luide plop en dacht dat mijn vliezen gebroken waren, de verloskundige hebben we meteen opgepiept want er kwam geen water uit. Nu bleek de ballon er al uitgeschoten te zijn en ik 4 cm ontsluiting had. Daarna is alles als een waas aan me voorbij gegaan, ik belande in een weeënstorm en dacht alleen maar; ik heb pas 4 cm ik moet een ruggenprik!! Om 23 uur is de ruggenprik gezet en toen ik terug kwam op de kamer had ik 9 cm ontsluiting.
Mijn vliezen werden gebroken en ze zeiden allemaal dat ons zoontje binnen een uurtje wel op de wereld zou zijn. Helaas begon de hartslag van mijn zoontje te dippen en werd besloten even remmers te geven, zodat hij op adem kon komen. Na een uurtje werden de weeën weer opgewerkt maar begon hij weer te dippen. Ze hebben hem toen voor het eerst geschraapt om zijn verzuringsgraad te bekijken. Deze was gelukkig nog goed genoeg om het proces nogmaals te herhalen. Nu kreeg ik ook persweeën dus begon ik voorzichtig mee te persen. Ik werd op links gelegd, weer terug, op rechts en weer terug maar het mocht niet baten, mijn zoontjes hartslag dipte tot 60 en meteen werd nogmaals naar zijn conditie gekeken. Deze bleek ook niet meer goed genoeg te zijn om de bevalling door te zetten. Binnen 5 minuten stond de kamer vol met mensen en werd mij verteld dat hij nu echt moest komen en dat er geen andere optie meer was dan hem te halen.
Om 4 uur morgens werd de OK klaar gemaakt, om kwart over 4 lag ik er en om 4:37 is onze prachtige zoon Sepp geboren! Ik ben de medewerkers uit het ziekenhuis zeer dankbaar dat ze ons alles zo goed hebben uitgelegd en dat wij hebben mogen meekijken met de geboorte van onze Sepp. Wat een wonder! De volgende ochtend kwam de gynaecoloog en vertelde me dat de placenta zo goed als op was, hij gepoept had in het vruchtwater en er scheef voor lag waardoor ik hem er nooit uit had gekregen. Zijn voeten waren namelijk ook helemaal blauw.
Mede dankzij het adequaat handelen van de medewerkers heb ik nu een kerngezonde, vrolijke en tevreden zoon. Ik kijk ondanks de ongeplande keizersnede zeer positief terug op mijn bevalling en mocht het ooit weer zo lopen zou ik het zo over doen!
Nadja